Struisvogels, cheetah's, kolkgate & rondavels

Na 8 km zandpad langs citrusplantages, met vooral grapefruits, komen we aan bij de 1e poort van het terrein. We zijn allemaal wat stilletjes, bezig met dat dit laatste stop is voor we naar huis gaan en vooral hoe ontzettend gaaf het was in Mohlabetsi. Tot er ineens 2 struisvogels voor de auto springen die een stukje voor ons uit rennen. Wat een maf gezicht, onze energie en nieuwsgierigheid komen terug. Na de 2e poort komen we bij de lodge die bestaat uit 8 huisjes. Een rond stenen huis met vide onder een rieten dak is ons nieuwe onderkomen. Helaas zijn we de enige gasten, dus weinig reuring hier. Voor ons huis is het zwembad en veranda aan de rivier. Daar zien we 2 hippo's met een baby hippo. Toch wat levendigheid dus.😅

Later op de middag gaan we op wandelsafari. We ontdekken veel sporen, maar verder dan termieten komen niet.😉

Na 4 lange dagen met safari's zijn we hartstikke moe. Ons huis heeft een volledig ingerichte keuken, dat wisten we niet, dus we hebben geen eten bij ons. Het eten in het restaurant is pas om 19 uur en dat voelt als heel lang wachten. De chef heeft lekker gekookt. Wij hangen onderuitgezakt aan tafel. Eef valt boven haar bord eten in slaap. Ik stel voor om het toetje over te slaan. Noor: "Dat is heel onbeschoft, want we zijn hun enige gasten." Met de laatste hap nog in onze mond staan we op. We zijn kei moe. Zwalkend lopen we terug naar ons huis.

Na een goede nachtrust gaan we de volgende ochtend naar de Hoedspruit Endangered Species Centre (HESC). Het is cheetah dag voor Eef!

De auto is schoongemaakt en ziet weer wit. Noor is ons fooienmeisje en bedankt de tuinman. 

Op de parkeerplaats van de Spar, met uitzicht op een vliegveldje ontbijten we.

In de HESC krijgen we een rondleiding in safari jeep met twee Zuid-Afrikanen. Zij praten Afrikaans en we kunnen ze goed verstaan. Bij het Vulture Restaurant komen gieren en maraboes overal vandaan en vechten om het eten. Wat een stank. 

Dan gaan we op bezoek bij Groempy de grondhornbill en Esmee de rhino. Esmee is hier gekomen toen ze 5 dagen oud was, haar moeder was gedood om haar hoorn. Esmee is onafscheidelijk van haar schaap, die ze ziet als moederfiguur. 

Verder zien we een hamerkop vogel, sabel antilopes en luipaard. En dan is het tijd voor het deel waar de cheetah's verblijven. Doel van het centrum is voortplanting om uit te zetten in het wild. Zodat de cheetah populatie groeit. Ze hebben een Lover's Lane om de mannetjes en de vrouwtjes te koppelen.

Naast de gewone cheetah hebben ze ook King cheetah's, deze hebben naast de stippen 3 strepen over hun rug. 

Tijdens de braai wordt Noor geprikt in haar vinger. Ze is erg geschrokken en heeft veel pijn. Ze slaapt er slecht van en ook de volgende dag voelt ze zich niet fijn. 

's Nachts is de stroom uitgevallen. Dus geen thee, gebakken eieren of douchen vanochtend. We besluiten gelijk op pad te gaan. Onderweg zien we een café en dat ziet er zo gezellig uit dat we in plaats van coffee to go er gaan ontbijten. We bestellen scones en sandwiches. En zo zitten de kinderen ineens aan een ontbijt met friet.😳

We vervolgen onze weg door een prachtige bergpas, met ruige rotsformaties die lime- groen en terracotta rood stralen in de zon.

Bourke's Luck Potholes, oftewel Kolkgate, dat is onze bestemming. En voor het eerst komen we grote toeristenbussen tegen. Een groep Afrikaanse dames begint te zingen en te joelen als we hallo zeggen. Wow, dat klinkt goed!

Wat een stoere plek is dit. Er komen hier twee rivieren samen die het landschap uitgesleten hebben. Eef is helemaal in haar sas en klautert over de rotsen. Ze vindt het stom dat ze teruggeroepen wordt door een tourist monitor. Zij weten natuurlijk niet dat ze een goede klimmer is. Echt heel gaaf al die uitgesleten gaten.

Dit noordelijke deel van de Panoramaroute lijkt in niets op het zuidelijke deel dat we vorige week hebben gezien met de uitzichten en watervallen. Dat viel wat tegen en dit verrast ons juist.

De volgende stop is de Drie Rondavels (3 hutvormige rotsen). Een mooi uitzicht op de Blyde River Canyon, de derde grootste canyon ter wereld, van 800m diep en 50 km lang.

Bij een kraampje zien we een mooie giraffe van heuphoogte. We hebben daar al vaker naar gekeken, maar steeds niet gedaan, want onhandig.  We besluiten op deze laatste toeristische plek toch de gok te wagen. We hebben alleen niet genoeg cash meer en de dame krijgt geen ontvangst met haar pinautomaat. Ze probeert het bij verschillende collega's. Uiteindelijk legen we onze portemonnee en pakt ze de giraffe in.

Om 4 uur zijn we terug. We hebben Vlaamse buren, zij hebben net een krokodil gezien aan onze zijde van de rivier, ieks. 

Andre stookt voor het laatst het vuur van de braai op. En dan gaan we voor de laatste keer slapen in Zuid-Afrika. Morgen rijden we terug naar Johannesburg en 's nachts is de terugvlucht naar Nederland. Een lange reisdag dus.